Ik geloof niet zo in karma of de kracht van het universum. Eerder in toeval. Volgens een oud-collega bestaat toeval echter niet. Maar wat was het dan wel?
Op donderdag leverde ik per e-mail een opdracht af aan Klant A. Ik had voor hem een bestaande tekst herschreven die hij vanuit een heel ander perspectief wilde laten belichten. Een leuke opdracht die zorgvuldig en creatief moet gebeuren. Ik dacht dat ik er weinig tijd voor zou hebben omdat ik nog op een golf werk van Klant B zit te wachten.
Voor Klant B vertaal ik technische teksten die op zijn Engelstalige website staan naar het Nederlands. Deze artikelen gaan in bulk en als ik een lading vertalingen af heb, stuur ik ze eerst naar de Nederlandse vertegenwoordiger voor een correctieronde. Hij bekijkt mijn werk op terminologie en geldigheid voor de Nederlandse markt. Pas na zijn goedkeuring kan ik mijn werk uitleveren aan degene die mijn vertalingen op de Nederlandstalige website zet. En daar is het wachten nu op.
Ondertussen had ik dus mooi tijd voor Klant A en op donderdag kon ik hem zijn geredigeerde verhaal al sturen. In een impuls schreef ik onderaan de mail: “Binnenkort krijg ik weer ruimte voor leuke nieuwe klanten. Dus ken je iemand die wel wat ondersteuning op het gebied van technische teksten kan gebruiken, laat hem/haar dan snel contact met mij opnemen!”
En wat denk je: meteen de volgende dag word ik gebeld. Door een connectie van Klant C, dus uit een heel andere hoek! Voor Klant C redigeer ik voornamelijk autobrochures die vanuit het Duits naar het Nederlands zijn vertaald. En deze nieuwe telefoonstem, ik noem hem alvast Klant D, vraagt of ik voor zijn afdeling het trainingsmateriaal wil redigeren! Als dit geen karma of kosmos is, dan is dit toch echt wel toeval, denk je niet?
Nu zit ik trouwens met samengeknepen billen, want zal je nét zien dat de Engelse bulk van Klant B nu ook loskomt. Een (on)geluk komt immers nooit alleen en daar kan de Passat van manlief over meepraten.
Die Passat kregen we 5 jaar geleden op 5 december. Het was een van de laatste auto’s met 7% bijtelling die al op kenteken stond dus daar hadden we mazzel mee. Binnenkort loopt de leasetermijn af en vandaar dat we al even bezig zijn met serieus oriënteren op de automarkt. Een Volkswagen ID4 of ŠKODA ENYAQ als volledig elektrische auto? Of terug naar onze vorige liefde, maar dan een benzine-Benz? Of een hybride zoals de Ford Kuga of Peugeot 3008? Heerlijk om daar samen bij weg te dromen, gelukkig hebben we nog even.
Dachten we. Maandag 2 november kregen we bericht van de werkgever: de Passat was ooit op 1 november op kenteken gezet, dus hij ligt per direct aan de ketting. Om te voorkomen dat de 7%-auto ineens een 25% wordt, mag hij geen meter meer rijden. Oké, alleen nog van onze oprit terug naar de werkgever.
Beduusd liep manlief met een kratje naar de Passat om al onze persoonlijke spullen eruit te halen. Voor een van de laatste keren ontgrendelde hij het portier. Dacht hij.
De Passat bleef stoïcijns voor zich uitkijken. Gaf geen krimp. Ook de reservesleutel gaf niet het gewenste resultaat. Ondanks dat beide sleutels konden zenden kon de Passat niets ontvangen. Hij was dood. Overleden. Plat. Teleurgesteld door ons vreemdgaan? Letterlijk uit de lease geknikkerd? Toeval? We zullen het nooit weten.
Lang verhaal kort: na een telefoontje naar de dealer met de melding dat de 12V-accu van de Passat plat is en dat we er niet in kunnen, kwam er een mobiliteitsbusje dat constateerde dat de 12V-accu plat is en dat we er niet in kunnen.
De volgende dag kwam het busje terug met een nieuwe accu. Dankzij de noodsleutel in een geheime gleuf ging het voorportier nu wel open en klimmend over de achterbank moet de monteur de accu in de achterbak hebben bereikt. De Passat doet het weer, maar we mogen er niet meer mee rijden. Op het moment dat jij dit leest staat er een leen-Audi A3 op de oprit. Totdat we tijdelijk een Volkswagen ID3 ter lease krijgen. En daarna? Geen idee.
Hey, misschien is dat wel een leuke poll:
geloof jij in karma, het universum of toeval?
waar rijden wij over een halfjaar in?
