Vorige week hebben jullie kunnen lezen dat ik een verrassingskerstboom had gekocht. Welnu: hij staat inmiddels prachtig. Maar voordat we zover waren?
Hij heeft in de schuur in een bak water staan acclimatiseren totdat manlief hem in onze oude vertrouwde standaard kon proppen. Met het netje eraf bleven de takken eerst nog wat stram omhoog wijzen, maar het leek een heel leuke boom te kunnen gaan worden. Als hij nou ook nog even recht wilde gaan staan? Maar dat lukte dus niet. Zelfs niet toen de lampjes er al in hingen. Hoezeer wij drieën ook ons best deden met duwen, trekken en strategisch aandraaien van de 4 ellenlange schroeven, hij bleef scheef staan. En toen de plastic standaard bij de laatste stevige draai een harde knal gaf wisten we dat we verloren hadden.
In situaties als deze grijp ik terug op het mantra dat mij door de babytijd van mijn kinderen heeft gesleept: ‘Een plan en een alternatief’. Het plan voor nu: een nachtje aankijken of de boom blijft staan en dan stug doorgaan met versieren. Het alternatief: indien boom plat – een nieuwe standaard kopen.
Nu moet je weten dat ik best duurzaam van aard ben, ik gooi niet graag iets weg dat nog redelijk bruikbaar is. En een kapotte kerstboomstandaard die bovendien onhandig is in gebruik hoeft van mij niet per se weg. Zolang de boom niet omvalt gaat het nog best. Ik geef toe: ik kijk al jaren naar alternatieven maar tot op heden had ik nog niets gezien dat mij een beter systeem leek. Feit is dat de boom de volgende ochtend weliswaar nog stond, maar dat manlief op mijn verzoek toch naar de Praxis toog voor een nieuwe standaard. Hij kwam terug met eentje die 25x duurder was dan de boom. Een klein rondje met vier klauwen, een wurgkoord, een voetpedaal en een vlotter. Binnen no time hadden we gedrieën de boom-met-lampjes van de oude kapotte bak in de nieuwe overgeheveld, zelfs zonder al te veel water te knoeien. De boom in het midden laten zakken, de klauwen langzaam vasttrappen, even schudden en ik keek mijn ogen uit: hij stond kaarsrecht en superstevig! Het leek wel een wonder, na al die jaren van noeste arbeid!
Helaas riep dochter teleurgesteld uit dat de aansluiting van de lampjes nu precies aan de verkeerde kant zat. Dus de boom moest losgeklikt, weer omhoog, een slag gedraaid omlaag, weer vastgetrapt en opnieuw stond hij kaarsrecht en superstevig. Ik hou nu al van deze nieuwe standaard! En dan heb ik nog niet eens verteld over de vlotter die, naarmate je de boom meer water geeft, parmantig wit omhoog komt drijven totdat de alarmerende oranje max-markering verschijnt. Wat een luxe.
Inmiddels hangt de kerstboom dankzij het decoratietalent van dochterlief ramvol lichtjes, ijsblauwe en zilveren ballen en andere glimmers. Hij is prachtig en staat nog steeds kaarsrecht. Inmiddels heb ik de boom weer water gegeven. Gewoon. Voor de lol. Omdat het kan. En om eventjes naar de vlotter te kijken.
En nu op naar een nieuwe kerst. Want ik ben bang dat we, naast een plan, ook hier een alternatief nodig hebben. Net zoals ik de oude kerstboomstandaard wilde behouden, wil ik eigenlijk ook de ‘kerst-zoals-altijd’ behouden. Met allen die mij lief zijn eindeloos kletsen en lachen, eten en drinken, wentelen in kaarslicht en nostalgie. Dat is het plan. Maar omdat ik zeker níet wil dat een of ander killervirus de mensen die ik zo graag wil behouden te pakken krijgt, moeten we op zoek naar een alternatief.
Overigens had ik al wel bijna een alternatief voor de geplande nieuwjaarsduik. Ik las in de krant dat Unox de ‘Nieuwjaarsduik in blik’ heeft: ijskoud Noordzeewater, voor een massale thuisduik op 1 januari. Helaas hebben blijkbaar erg veel mensen behoefte aan dit alternatief, want het was meteen al uitverkocht.
Het worden rare dagen zo naar het einde van het jaar. Ik ben boos en verdrietig en ben er nog niet uit. Hopelijk slagen we erin een bijzonder alternatief te vinden waarvan we net zo blij worden als van die nieuwe kerstboomstandaard. Als aansporing hebben we op het zijraam van de woonkamer geschreven, voor onszelf en voor iedereen die langsloopt:
Kerst #2020: máák er wat van!
