De aankomende weken heb ik mezelf 6 vrijdagochtenden vrijgegeven. Ik heb me ingeschreven voor een opfriscursus golf. Zomaar. Omdat het kan. Omdat ik best behoefte heb aan nieuwe leuke impulsen, buitenlucht en lichaamsbeweging. Aan verandering en verbetering. Aan interactie en bevestiging.
Mijn werk bevindt zich momenteel in standje ‘stilstaan’. Terwijl ik me normaliter onderdompel in het corrigeren van grote documenten en voortgestuwd word door deadlines, is het nu allemaal kruimelwerk dat gister af moest. Of proefopdrachten waar een hoop energie in gaat zitten maar die vervolgens niet doorgaan. Echt, ik heb momenteel meer indirecte uren dan directe uren. Een bizar andere manier van werken waar je niet echt blij van wordt. Maar het is blijkbaar even niet anders.
Gelukkig was daar een lang paasweekend in een 10-persoons huis, met ons vieren en twee personen uit een ander huishouden. Het mag niet, ik weet het. Het was misschien niet slim, ik weet het. Maar ik vind dat het, na een jaar afzien en afzonderen, nu ook nodig is om aan onze mentale gezondheid te denken. We gingen gecontroleerd de zinnen verzetten!
Als verstandige voorbereiding hadden we allemaal online een COVID-19 Antigen Rapid Test besteld. Sterker nog: ik ben zó verstandig en voorzichtig dat ik er dan meteen vijf voor ons gezin bestel. Je weet immers maar nooit. Op tijd besteld dus en na heel veel mailtjes (‘Bedankt voor je bestelling!’, ‘We hebben uw bestelling ingepakt!’, ‘Aan de transporteur afgeleverd!’, ‘Volg uw zending!’, ‘Bezorgmoment nog zonder moment.’, ‘Met bezorgmoment.’, ‘Afgeleverd.’, ‘Bent u tevreden?’ Hou toch op!!) had ik op Witte Donderdag de zending in handen. Nieuwsgierig maakte ik het pakketje open en haalde er vier doosjes uit. Vier. Plus een factuur, terwijl ik al dik betaald had voor vijf. Bovendien was de factuur geadresseerd aan heel iemand anders in Amersfoort.
Ik kan daar slecht tegen, dat dingen niet gewoon goed gaan. Dus zo snel mogelijk de leverancier gebeld en de situatie uitgelegd. De mevrouw aan de telefoon vroeg me een mail te sturen met foto’s van de zending, mijn ordernummer, de foutieve factuur enzovoort enzovoort. Werk waar je echt niet op zit te wachten zeg maar. En bovendien was de test nu uitverkocht maar zodra er een nieuwe zending binnenkomt zou ze er zeker weer eentje opsturen.
Ik denk dat ze me hoorde ontploffen want ineens was er toch nog eentje beschikbaar. Ze hoeft natuurlijk niet te weten dat ik er in principe genoeg heb aan vier, maar als ik er vijf koop voor een veilig paasweekend, dan wil ik er ook vijf! De volgende dag, op Goede Vrijdag, werd de laatste Rapid Test dan toch nog bezorgd. En op Goede Vrijdag begon dus de Opfriscursus golf. Al vroeg stonden manlief en ik met onze medecursisten in de wei en oefenden we onze swing- en putt-technieken. Halverwege de les ging mijn telefoon en verscheen er een onbekend nummer op het scherm. Dat kan betekenen dat er A: een familielid in gevaar is, of dat er B: zomaar een potentiële klant belt. Terwijl we van de driving range naar de putting green liepen luisterde ik stiekem mijn voicemail af. Een mannenstem van Centraal Beheer Schadeverzekeringen vroeg of ik even terug kon bellen. Dus ik schrok. Was er weer iemand tegen mijn auto gereden? Was de wankele boom dan toch op ons huis gevallen?
Pas toen we weer thuis waren kon ik de Centraal Beheer meneer rustig terugbellen, maar die was inmiddels lunchen. Of ik daarna kon terugbellen? Nou nee, want vanmiddag ben ik weg. Na lang aandringen wilde deze collega mij ook wel helpen. Het ging namelijk over de schade aan mijn auto die een klant van hen had veroorzaakt. Of ik mijn gegevens, verzekering en een situatieschets kon doorgeven? Ehh, pardon? U bedoelt hopelijk de schade van ruim een maand geleden? Die allang is hersteld en afgerond? De man bracht nog iets uit van “Dat klopt. Wat vreemd. Misschien is het dan via de afdeling Particulieren gegaan.” Ik zou het niet weten en ik wil het ook niet weten. Ik ben even klaar met die verzekeringen. Klaar met foute pakjes.
Vlak voor de lunch begonnen we aan onze allereerste Rapid Test. Er zat in elk doosje een volgekrabbelde handleiding van twee pagina’s in vier talen, helaas niet in het Nederlands. Het is werkelijk ongelofelijk hoeveel informatie er blijkbaar over die simpele zelftest te melden is. En hoe moeilijk je een simpel proces kunt maken. Het A4-tje met de 4 tekeningetjes dat de leverancier er zelf maar bij had gedaan was eigenlijk onmisbaar: flink ophoesten, in een papieren zakje spugen en een beetje ervan opzuigen met een pipetje. Nu kwam het spannendste stukje want hoe moest het buisje met reagens open? Er zaten 2 schroefsluitingen op. Maar na even logisch nadenken openen we de grote sluiting, spuiten het pipetje leeg op het reagens, schroeven ‘m weer dicht, schudden flink, openen de kleine sluiting en druppelen wat van de mix in het gaatje op de test. En dan maar wachten tot er één controlestreepje verschijnt. Niet meer, niet minder. Het was een historisch moment dat manlief en ik meteen op de appgroep deelden. Even later druppelden ook van de anderen de foto’s binnen van de negatieve sneltesten, dus we konden op paasweekend.
We hebben geheel volgens de richtlijnen genoten. En mocht dat niet zo zijn, dan ‘hebben we daar geen herinnering aan’. We zijn vooral veel buiten geweest en toen we op paaszaterdag toevallig langs een midgetgolfbaan reden en zagen dat hij open was begonnen we spontaan te stuiteren. Een leuk uitje, zomaar onder handbereik! We hoekten de auto de parkeerplaats op en gingen meteen reserveren voor paaszondag.
Wat was het leuk en wat hebben we gelachen: 18 holes vol dikke pret en gespeelde ruzies. De jongste en tevens langste speler loodste met zijn welbekende droge opmerkingen iedereen naar een potentiële zege. Als er iemand even niet zo goed of te ongemotiveerd speelde, riep hij je tot de orde. Hij beurde je op na een gemiste kans en feliciteerde je met een mooie bal. Van de weeromstuit gingen we hem ‘midgetgolfcoach’ noemen. Het helpt echt als je gezien wordt! Ik dacht trouwens nog enigszins voordeel te hebben uit de recente golfles, maar dat viel tegen. Uiteindelijk werd het een spannende race en kwam het aan op het laatste puntje op de allerlaatste baan. Helaas heb ik daar verloren. Van de midgetgolfcoach.
Mijn winst van de dag? Deze foto die dochterlief van me wilde maken omdat mijn sterrenbeeld leeuw is. Ik heb er echter een heel andere associatie bij. Want hoe erg mijn werk ook tegenzit, hoe erg ik ook baal van COVID-19; luctor et emergo!
