Precies twee jaar geleden, op 16 april 2019, schreef ik mijn verhaal van de autowasstraat en ‘het blauwe dingetje’. Het lijkt zomaar een verhaal – maar achteraf gezien was dat mijn allereerste blog!
Dat weet ik omdat ik eind dat jaar mijn gloednieuwe website kon gaan inrichten. Mijn nieuwe professionele website, met een tabblad waarop ‘Blog’ stond, ging bijna online. Eindelijk kon ik mijn schrijfstijl en vooral schrijfplezier met de buitenwereld delen. Maar-euhhhh: dan moest ik natuurlijk wel een beetje content hebben. Daarom ging ik op mijn eigen tijdlijn van Facebook grasduinen en de verhalen die ik de moeite waard vond om het stempel ‘blog’ te geven, plaatste ik op mijn website. Zo! Het eerste begin was er. En daarna kon ik niet meer stoppen.
Maar waarom schrijf ik eigenlijk die blogs? Waarschijnlijk om dezelfde reden als waarom anderen hardlopen. Of een dagboek bijhouden. Of vegetariër zijn (dus niet: vegetarisch, maar dat is weer een ander verhaal). Ik schrijf omdat ik niet anders kan. Mijn hoofd zit soms zo vol dat schrijven de enige manier is om los te komen. Om dingen in perspectief te zien. Om na te genieten en te ordenen. Om tot rust te komen. Vroegâh schreef ik voor een technisch magazine de pagina’s vol met persberichten, interviews en redactionele artikelen. Dat is echter geruisloos verschoven naar het vertalen en redigeren van andermans werk. Vakinhoudelijk ga ik nu veel verder en dat is super interessant en zinvol, maar het creatieve uit de losse pols schrijven begon ik steeds meer te missen. En dat zocht zich een uitweg in mijn blogs.
Inmiddels schrijf ik ook om te delen. Want hoe leuk is het dat ik ook echt reacties krijg op mijn verhalen? Dat mensen meeleven met mijn vertaalstress en de kantoorkat. Dat ik tips krijg voor interessante elektrische auto’s en over videowerken? Dat iemand, terwijl ik aan het schaatsen ben, vraagt hoe het nu met mijn gewonde handen gaat? Superleuk allemaal. Maar het is ook een wisselwerking he? Ik vind het steeds leuker om dingen met jullie te delen. Dus als ik aangereden word, denk ik niet ‘GVD’ maar ‘weekbreak!’
Hoewel; de term weekbreak viel pas een halfjaar later, op 26 november 2019. Dat was bij de eerste foto van de test-laptop met de website in wording. Ik besloot toen om voortaan midden in de week op Facebook een klein berichtje plaatsen, voor meer continuïteit op mijn tijdlijn en om te laten zien waar ik inhoudelijk mee bezig ben. Bovendien wil ik potentiele opdrachtgevers kunnen laten zien wie ik ben. Techniekschrijver. Inmiddels weet ik dat mijn zakelijke doelgroep niet op Facebook zit. Daarom pomp ik mijn weekbreaks regelmatig over naar de website. Ik weet dat daar inmiddels ook meelezers zitten, maar tot meer klandizie heeft het echter nog niet geleid.
Maar goed. Zo kwam het dus dat ik ontdekte dat ‘Blauwe dingetje’ mijn allereerste blog was. Precies 2 jaar geleden geschreven. En dat vind ik wel weer even een momentje om met jullie te delen. Dus daarom: hiep hiep hoera! Wie schrijft die blijft en wie jarig is trakteert: als je mij een berichtje stuurt heb ik een cadeautje voor je. Je krijgt dan een zalig schrijvende, unieke en gedesinfecteerde pen van Meertekst!
En wil je mijn allereerste blog van 2 jaar geleden nog eens lezen, klik dan hier:
https://meertekst.nl/blauwe-dingetje/
