Voor elke klus het juiste gereedschap? Yeah, right. Momenteel heb ik een 2-gats perforator in mijn mond waarmee ik elke maaltijd en alle tussendoortjes moet zien weg te krijgen. Ik wilde alleen maar dat mijn twee voortanden recht komen te staan. En nu loop ik al maanden met zilveren knelkoppelingen om twee bovenkiezen (een ‘ringetje’ noemen ze dat) en een uitneembare plaatbeugel met verdikking die niet alleen de boventanden subtiel naar buiten begeleidt, maar die er ook voor zorgt dat mijn onderkaak zich niet meer kan vastklemmen tegen de bovenkaak. De ortho was enthousiast over de vooruitgang die ik had geboekt en ik mocht met ‘slotjes onder’ beginnen. “Maar,” voegde ze er peinzend aan toe, “ik denk wel dat ik verhogers moet plaatsen.” Verhogers? Iets om te voorkomen dat ik met mijn voortanden de slotjes eraf bijt dus. Ik heb geen keus.
De slotjes onder waren zo geplaatst en de eerste week viel goed mee. Maar die verhogers hè? Dat is eigenlijk gewoon een laagje knalblauwe lijm die ze op die twee knelkoppelingkiezen aanbrengen. Even passen … nog een laagje. Even mond dicht … nog een laagje. Voortanden omlaag … nog een laagje. Net zolang tot de voortanden de slotjes niet meer kunnen raken. En dan nog een laagje voor de zekerheid. Als ik nu in de spiegel kijk komen er associaties bij me op met druipsteengrot, stalactieten en Dracula.
Het zijn de enige twee contactpunten die ik nu heb. De ortho adviseerde me rustig aan te doen; voorzichtig kauwen en uitkijken met afhappen. Gelukkig aten we die eerste avond toevallig hutspot met hachee en dat ging vrij aardig. Hoewel ik mijn laatste stukjes vlees, moegestreden, aan de mannen heb weggegeven.
Het werkt gewoon niet. Om af te happen heb je voortanden nodig en om te kauwen je malende kiezen. Omdat dit allemaal zo gewoon is sta je er nooit bij stil. Totdat je dus alleen nog een perforator in je mond hebt.
Ontbijten met yoghurt gaat prima. De lunch bestaat tegenwoordig uit Brinta of soep. En het avondeten? Het is zoveel werk om alles weg te krijgen met een perforator.
Zaterdag was onze steun-de-lokale-horecadag en hebben we allerlei heerlijks afgehaald. Wonderlijk hoe je een menukaart ineens met heel andere ogen bekijkt. Er was een tijd dat ik alleen naar de vleesgerechten keek, daarna ook naar de visgerechten. En nu zoek ik dus iets dat gewoon makkelijk te slobberen is. De keuze viel op mosterdsoep vooraf en een vegetarische pasta met groenten en truffelsaus. Het was heerlijk, echt waar. Tafel mooi gedekt, wijntje erbij. En maar kauwen en malen. Uit pure frustratie heb ik uiteindelijk de staafmixer er maar ingezet. Het ziet er niet uit maar het smaakte nét zo goed. Ook op zondag trouwens.
Maandag was ik een stuk doortastender. Meteen nadat ik een prachtig broodje shoarma had samengesteld mikte ik het hele ding in stukken in een maatbeker en zette ik de staafmixer erop. Dat werkt dus niet. Een staafmixer is niet het juiste gereedschap voor een plat broodje. Maar als je dan de stukken pitabrood er weer tussenuit hebt gevist gaat het wel. En nogmaals: het ziet er niet uit maar het smaakt gewoon als een broodje shoarma.
Dinsdag koos ik voor ander gereedschap. Je kunt het bovenstuk van de staafmixer namelijk ook op de bijbehorende hakmolen zetten waardoor het eten niet van bovenaf wordt geplet maar van onderaf wordt versneden. Met uiterste precisie propte ik de molen vol met in de oven gegratineerde groenten en krokante tortillachips met kaas en gehakt. Wel enorm balen dat ik was vergeten eerst de mesjes onderin de molen te plaatsen… Dus alles er weer uit schudden, mesjes erin, eten terugproppen en malen maar! Het werkte, maar de afwas wordt er zo niet minder op natuurlijk.
Vanmiddag dacht ik ineens aan mijn Magic Bullet. Zo’n telsell-ding dat uit veel minder af te wassen onderdelen bestaat. Ik heb hem met de lunch getest met gewokte spinazie en de rest van de ovengroenten van gister. De Bullet sloeg meteen vast in de spinazie en liet de brokken groente ongemoeid. Wat op zich heel vreemd is, want met yoghurt en fruit doet hij het wel prima. Ik ben er dus nog niet uit wat het juiste gereedschap is en ondertussen ga ik steeds meer tegen het avondeten opzien. Ik overweeg de keukenmachine uit de schuur te halen, maar dan is wel meteen het aanrecht vol. En de vaatwasser. Voor dat kleine beetje.
Het goede nieuws is overigens dat ik geen pepernoot meer achterover kan slaan. Of snel een stroopwafel kan wegproppen. Of los wil op chips en patat. Of mijn 5-uurtrek kan stillen met een hand nootjes. Om maar te zwijgen van een plakkerige Ikea Munsbit nutbar with blueberries. Wat dan wel gaat? Nou: een marsepeinen aardappeltje in 8 stukjes, een mini-mars in 10-plakjes (geen Snickers!), een eierkoek of -wafel in muizenhapjes. En veel, heel veel yoghurt, kwark, skyr, appelmoes, compote, banaan en ander knijpfruit. Het is allemaal maar tijdelijk, toch?
