Ik kan me wel voor mijn kop slaan: ik heb zojuist een kerstboom gekocht. Mijn enige excuus is dat ik op zoek was naar een stressballetje.
Ik heb namelijk zere handen. Artrose is de diagnose en beweging het beste advies (na diclofenac, maar daar wil ik nog even mee wachten). Dus ik heb het idee dat een knijpballetje wel eens goed zou kunnen werken. Ik zie het zo voor me: zacht, zwart met oranje en het moet ergens in huis zwerven. Maar waar? Ik heb alle rommelhoekjes doorzocht en inmiddels wel een finger spinner gevonden. Avond aan avond zit ik nu met dat molentje te draaien om mijn vingers soepel te houden maar ik wil een stressbal om in te knijpen.
Daarom stapte ik spontaan een Bruna binnen. De aardige verkoopster doet haar uiterste best voor me maar ze kan geen stressbal vinden. Ze adviseert om even bij de dierenwinkel aan de overkant te kijken. Die verkoopt echt heel veel soorten ballen en balletjes en als een ervaren fruitinkoper knijp ik overal heel kritisch in. Helaas zijn ze allemaal veel te stevig, ontworpen voor hondenkaken.
Een dag later fiets ik na de kapper door naar het andere winkelcentrum. Ook daar hebben ze een Bruna, zonder stressballen. Maar ook een Zeeman, een Kruidvat, een HEMA en een speelgoedwinkel zonder stressballen. Hm, waarom ben ik eigenlijk niet bij de Blokker geweest? Het dreigt nu toch echt wel een dingetje te worden. Maar dan krijg ik een idee: de Action! Volgens de website hebben ze inderdaad knijpballen voor een paar dubbeltjes, plus een paar euro bezorgkosten, dus ik ga er morgen zelf even heen.
Maar eerst gaan buuf en ik in de avond weer eens een pittig blokje wandelen. Het al donker maar nog steeds heerlijk weer. Eindelijk hebben we weer eens tijd om ongegeneerd bij te kletsen. Twee uur lang stappen we langs allerlei nieuwbouwhuizen en ineens valt mijn oog op iets wat ik nog lang niet wil zien. Ik slaak werkelijk een kreet van afschuw: een versierde kerstboom! Met lichtjes! In een woonkamer!
Dat er her en der al feestverlichting in de straten hangt is tot daar aan toe. Dat de winkels zich al voorbereiden op de grote decemberdrukte, soit. Dat de Sinterdingen en Kerstkneuters de Halloweengriezels verdringen vind ik best. Hoe langer die pepernoten en kerstklokjes mij in de winkels aanstaren, hoe beter ik ze kan negeren. Ik vind het indrukwekkend om te zien hoe die kerstdorpen in de Intratuinen en Praxissen nu nog ‘work in progress’ zijn. ‘The making of’ is net zo boeiend als de sprookjeswereld waar straks iedereen zich om verdringt. Maar laten we eerst nog even genieten van deze prachtige herfstdagen ja?
Terug naar de Action. Ik ging er vol vertrouwen heen en zag al vrij snel de beoogde fluffy stressballetjes liggen. Ik kneep er eens goed in en schrok van het geluid dat eruit kwam. Een badeendje was er niets bij! Enfin, tegen de tijd dat ik bij de volgende stressballen van een paar dubbeltjes was aangekomen zat mijn winkelwagentje al vol met kaarsen, een krukje, latex handschoenen, twee dienbladen en een windlicht. En toen ik bijna bij de kassa was zag ik hem.
De kerstboom met lichtjes waar we vorig jaar hopeloos naar op zoek waren. De boom die in de voortuin moet gaan staan shinen. De boom die niet te klein, niet te opzichtig en niet te duur is. De boom met een snoer dat lang genoeg is om bij een stopcontact te kunnen. Het was gewoon DE boom. En terwijl ik hem uit het aanbiedingenrek trek hoor ik een verkoopster in haar oortje tegen een collega roepen: “Kan jij het bordje van de kerstbomen aanpassen? Ze zijn bijna op en niet meer te bestellen.” Glunderend pak ik de mijne en leg hem bovenop de kar.
Eenmaal thuis pak ik hem meteen uit, klik de twee helften in elkaar en stop de stekker in het stopcontact om de werking te controleren. En daar sta ik dan, met een kerstboom, met lichtjes, in de woonkamer en ik hoop dat niemand mij ziet.
De stressbal was overigens een kort leven beschoren. Zoonlief kneep er twee keer in en toen was hij stuk.
