Na een heerlijke zomervakantie pak ik nu de weekbreak weer op. Klaar met dat geluier, aan de slag! Ik hoop dat jullie me hebben gemist?
Drie weken lang hebben we met z’n drieën genoten van al het lekkers en moois dat Zeeland te bieden heeft. We zijn nog nooit zo vaak en gezellig uit borrelen en uit eten geweest. Oesters, cava, prosecco, kreeft – van alles hebben we geprobeerd. We hebben op heerlijke stranden liggen zonnen en door eeuwenoude dorpjes geslenterd. Er waren opvallend veel rommelmarktjes en antiekwinkeltjes. Ik vind het prima om daar even rond te lopen en te kijken, maar niet om er iets te kopen! Dochter daarentegen valt van de ene verleiding in de andere. Vooral kristal en oude sieraden trekken haar aandacht. We ontdekten tot tweemaal toe een prachtige kroonluchter waar ze helemaal hoteldebotel van was. Maar ja, wat moet je als student met een kroonluchter?
Toen we onlangs de sleutel gingen ophalen van haar nieuwe kamer in Den Haag en we de gehuurde ruimte voor het eerst in het echt zagen moesten we wel even zuchten. Het was een prachtige etage voor drie meiden, daar niet van. Maar haar kamertje was nog kleiner dan ik al vreesde. Vol onhandige hoekjes. Om de situatie te redden flapte ik uit: “Het is dan wel een piepklein kamertje, maar het is wél hoog. Hoog genoeg voor een kroonluchter.”
Dat had ik niet moeten zeggen. Ik zag haar oren spitsen en de sparkels uit haar ogen komen. Gevolgd door paniek, want we wisten natuurlijk nooit meer waar we die twee kroonluchters precies hadden gezien. Die Zeeuwse moesten we uit onze gedachten zetten, maar ze had een plan: zodra we weer in Amersfoort zijn gaan we naar de Kringloopwinkel. Normaal een plek waar ik alleen spullen naartoe breng na een vlaag Marie Kondo, maar nu wilde dochter dus op kroonluchterjacht.
En ik moet eerlijk zijn want ik had ook een missie: een stevige schrijftafel. Tijdens al die weken en maanden thuiswerken had ik een rustige werkplek gecreëerd op zolder. Met een plastic kampeertafeltje dat langzaamaan steeds verder doorbuigt. Af en toe schiet er daardoor een vergrendelingsstang los die dan op mijn benen kletst. Als ik stevig aan het gummen ben moet ik met mijn andere hand het beeldscherm tegenhouden. Het ruwe oppervlak is plaatselijk zo vervuild dat mijn muis soms dienst weigert. Als poes via mijn tafel op de vensterbank springt heb ik meteen een aantal ongewenste toetsaanslagen. Als ik mijn stoel te hard bijtrek verspringen mijn windows. Ik hoopte dat het allemaal tijdelijk was. Maar nu ik na de vakantie met frisse moed toch weer op mijn tijdelijke werkplek begin wil ik een stevige tafel. Waarom niet ook van de Kringloop?
En zo geschiedde. Meteen de zaterdag na thuiskomst ging manlief samen met Willem (die het perfect heeft gedaan: geen seconde spijt van een 100% elektrische auto!) de aanhanger terugbrengen naar de winterstalling. En moeder en dochter togen met de Fiat naar het dichtstbijzijnde Kringloopwarenhuis. We keken onze ogen uit naar al het moois dat hier werd aangeboden. Zo netjes en goedkoop! Kroonluchters hadden ze niet en ook geen geschikte tafel, maar voor € 2,75 wel een paar perfecte feestsandaaltjes voor dochter.
Onze volgende stop werd het Kringloopcentrum in het centrum. En daar stond hij, helemaal achterin: mijn tafel. Zo’n echte stalen doch elegante kantoortafel. Zo’n vierkant van 80×80 cm waar je van die trapeziumvormige tafels tegenaan kan schuiven. Voor € 17,50! Snel hesen we hem op de krakkemikkige winkelkar en slalomden voorzichtig naar de kassa. De aardige senior achter de balie had een grote verrassing voor ons. Trots wees hij op een papiertje met de tekst ‘Vandaag 10% korting op alle meubelen’. Nou, dat had voor ons niet gehoeven maar toch leuk. De senior keek nog eens goed naar dochter en zei toen: “Tenzij u een student bent, want dan krijgt u 20% korting!” Dochter liet ietwat gegeneerd haar pasje zien en voor € 14 had ik mijn tafel.
Nog nagniffelend liepen we zonder kroonluchter maar met tafel naar buiten. De Fiat stond al klaar. Achterklep open, rugleuning naar voren, hoedenplank eruit en duwen maar. En trekken maar. En draaien maar. Maar het ging echt nét niet: de verstelbare poten waren net iets te ver uitgeschoven en zaten muurvast. En dan voel je je heel lullig en bekeken op zo’n vol parkeerterrein, als het echt niet lukt. Verslagen belden we manlief die zojuist de aanhanger had weggebracht maar die wel met de grote Willem langs kon komen.
Toen de tafel eenmaal thuis was stonden we voor het volgende probleem: de tafel paste niet door het trapgat! Ook niet toen alle pootjes inmiddels waren teruggebeukt. De enige oplossing was om alle poten een voor een los te schroeven van het stalen frame, het tafeltje in stukken mee naar zolder te sjouwen en daar weer alles op te bouwen.
En dat is gelukt! En nu, na nog een stofzuigerbeurt en een stevige scheut Jif, staat hij fantastisch functioneel te zijn. Ik ben helemaal happy met een nieuwe stevige kantoortafel van de Kringloop. Ik kan weer stevig typen!
